Tabelkę rysunkową umieszcza się w dolnym prawym rogu pola rysunku tak, by boki pokrywały się z linią obramowania. Tabliczkę rysunkową podstawową wraz z wymiarami pokazano na rys. 1.
Rys. 1. Podstawowa tabelka rysunkowa wraz z wymiarami
Jeżeli rysunki są wykonane za pomocą programów komputerowych oraz przechowywane na dysku twardym, wówczas pola danych tabliczki rysunkowej różnią się nieco od tabliczki zamieszczonej na rysunkach dokumentowanych i archiwizowanych w sposób tradycyjny.
W tabliczce rysunkowej wyróżnia się kilka rodzajów pól:
- pola identyfikacyjne,
- pola opisowe,
- pola administracyjne,
Do pól identyfikacyjnych należą:
- pole właściciela – nazwa właściciela dokumentu np. firma, zakład. W polu tym umieścić można skróconą nazwę firmy lub jej logo. Jest to pole wymagane o niesprecyzowanej liczbie liter,
- numer identyfikacyjny – jest używany jako odnośnik do dokumentu, musi być unikalny przynajmniej w obrębie danego zakładu. Jest to pole wymagane o liczbie znaków nie większej niż 16.
- Wersja rysunku (wskaźnik nowelizacji) – identyfikuje stan nowelizacji rysunku. Róże wersje są numerowane kolejno za pomocą np. liter A, Z lub ich kombinacji AA, AB... Litery O oraz I powinny być pominięte ze względu na ich podobieństwo z cyframi 0 oraz 1.
Zarys tabliczki rysunkowej i zarys rubryk w tabliczce należy rysować linią grubą zaś zarys rubryki zawierającej numer rysunku należy rysować linią bardzo grubą. Poszczególne wiersze i kolumny w rubrykach należy oddzielać od siebie liniami ciągłymi cienkimi.
Podziałka jest to stosunek wymiaru liniowego elementu przedmiotu przedstawionego na oryginale rysunku do wymiaru tego samego elementu na przedmiocie. Stosuje się następujące (zalecane) wartości podziałek:
§ podziałkę naturalną – 1:1,
§ podziałki zwiększające – 2:1, 5:1, 10:1, 20:1, 50:1
§ podziałki zmniejszające – 1:2, 1:5, 1:10, 1:20, 1:50, 1:100 itd.
Jeżeli na rysunku konieczne jest użycie więcej niż jednej podziałki, w tabliczce rysunkowej należy wpisać tylko podziałkę główną, zaś wszystkie pozostałe w pobliżu numeru pozycji lub literowego oznaczenia odpowiedniego szczegółu widoku (lub przekroju). W wyjątkowych przypadkach, jeżeli z przyczyn praktycznych nie można użyć zalecanych wartości podziałek, można zastosować wartości pośrednie.